بارداری و زایمان با ام اس : تحقیقات نشان می دهد که خطر کلی عوارض جنین در دوران بارداری برای مبتلایان به ام اس تفاوتی با افراد بدون ام اس ندارد. یک مطالعه در سال 2019 نشان داد که زنان مبتلا به ام اس بیشتر احتمال دارد که زایمان زودرس داشته باشند، اما هیچ مدرکی مبنی بر اینکه ابتلا به ام اس خطر زایمان سزارین یا تفاوت های مادرزادی را افزایش می دهد وجود ندارد.
بسته به علائم شما، پزشک ممکن است داروهای خاصی یا موقعیت های زایمان را توصیه کند که می تواند تجربه زایمان شما را راحت تر کند. با این حال، افراد مبتلا به ام اس معمولاً در دوران بارداری و زایمان نیازی به مراقبت خاصی ندارند. اما مشکلات مثانه، روده، خستگی و راه رفتن – که در بین همه افراد باردار رایج است – ممکن است برای افراد مبتلا به ام اس که قبلاً این مشکلات را تجربه کرده اند بدتر باشد.
داروهای ام اس و بارداری
داروهای ام اس حملات حاد را درمان می کنند، علائم را کاهش می دهند و پیشرفت خود بیماری را کاهش می دهند. مصرف داروها برای دو هدف اول معمولاً در دوران بارداری بی خطر است. اگر از یک عامل اصلاح کننده بیماری استفاده می کنید، پزشک به شما توصیه می کند که چه زمانی مصرف آن را متوقف کنید – معمولاً قبل از اقدام به بارداری.
قطع برخی از داروها، مانند ناتالیزوماب (تیسابری)، ممکن است خطر عود را افزایش دهد. مهم است که با پزشک خود صحبت کنید و خطرات و مزایای قطع داروها را قبل از اقدام به بارداری بسنجید. تحقیقات در مورد بی خطر بودن برخی داروها در دوران بارداری محدود است. پزشکان معمولاً استفاده از آنها را تنها در صورتی توصیه می کنند که مزایای احتمالی آن بیشتر از خطرات باشد. برخی از روش ها و توصیه های رایج عبارتند از منبع مورد اعتماد:
- گلاتیرامر استات (کوپاکسون)، که ممکن است در برخی شرایط در دوران بارداری ادامه یابد
- آماده سازی اینترفرون، که ممکن است در بیماران منتخب ادامه یابد، مانند:
- اینترفرون بتا-1a (Avonex، Rebif)
- اینترفرون بتا-1b (بتاسرون، اکستاویا)
- پگینترفرون بتا-1a (پلگریدی)
- ناتالیزوماب (تیسابری)، که ممکن است در برخی شرایط تا هفته 34 بارداری ادامه یابد
داروهای ام اس که در صورت بارداری توصیه نمی شوند عبارتند از:
- آلمتوزوماب (Lemtrada)
- کلادربین (Mavenclad)
- فینگولیمود (گیلنیا)
- اوکریزوماب (Ocrevus)
- تری فلونوماید (Aubagio)
- دی متیل فومارات (Tecfidera)
- دوره پس از زایمان و پرستاری با ام اس
منبع معتبر تحقیقات نشان می دهد که داشتن عودهای بیشتر ام اس قبل از بارداری، شما را در معرض خطر بیشتری برای عودهای پس از زایمان قرار می دهد.
برخی از مطالعات افزایش خطر عود را در 90 روز اول پس از زایمان نشان داده اند. نرخ عود ممکن است از 11٪ تا 25٪ افزایش یابد. توجه داشته باشید که میزان عود 11 درصد در گروهی مشاهده شد که بیمه درمانی مستمر و پوشش داروهای تجویزی داشتند، در حالی که نرخ عود 25 درصد در مطالعاتی مشاهده شد که اکثر شرکت کنندگان ام اس درمان نشده داشتند.
یک مطالعه سال 2020 نشان می دهد که تغذیه انحصاری با شیر مادر ممکن است به کاهش خطر عود در دوره پس از زایمان کمک کند. در حالی که این مطالعه ثابت نمی کند یا تضمین نمی کند که تغذیه با شیر مادر از عود بیماری جلوگیری می کند، اما نشان می دهد که مضر نیست و می تواند برای سلامتی شما مفید باشد.
بسیاری از درمان های اصلاح کننده بیماری که برای ام اس استفاده می شوند در دوران شیردهی توصیه نمی شوند. بنابراین تصمیم شما در مورد شیردهی ممکن است شامل وزن دادن به مزایا و معایب باشد. بهتر است در حین تصمیم گیری، این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.
بر اساس مطالعه سال 2020 منبع معتبری که قبلا ذکر شد، ناتوانی مرتبط با ام اس و میزان عود بالاتر قبل یا در طول بارداری با عودهای بیشتر پس از زایمان همراه است. علیرغم این افزایش خطر، اکثر 67.2 درصد از شرکت کنندگان در مطالعه که MS قبل از بارداری به خوبی کنترل نشده بود، هیچ عودی در سال پس از زایمان خود نداشتند.
عود علائم ام اس اغلب بدون ناتوانی پایدار قابل توجهی برطرف می شود، اما بسیاری از افراد پس از هر عود، مقداری کاهش کلی را تجربه می کنند. با این حال، شما باید خستگی را در کوتاه مدت پیش بینی کنید. برنامه ریزی کنید که در 6 تا 9 ماه اول پس از زایمان بر روی فرزندپروری، استراحت و مراقبت از سلامت خود تمرکز کنید. این ممکن است شامل اولویت بندی باشد:
- تغذیه
- ورزش
- حمایت اجتماعی
- فیزیوتراپی یا کاردرمانی
در صورت نیاز می توانید برای انجام کارهای خانه و نگهداری از کودکان کمک بگیرید. (منبع)
برای مطلب مرتبط به این مقاله سری بزنید