دلایل بروز فیبروم : علت دقیق فیبروم رحم مشخص نیست. اما این عوامل ممکن است نقش داشته باشند: تغییرات ژن بسیاری از فیبروم ها حاوی تغییراتی در ژن هایی هستند که با سلول های عضلانی معمولی رحم متفاوت است. هورمون ها دو هورمون به نام‌های استروژن و پروژسترون باعث می‌شوند که بافت‌های خطوط داخل رحم در هر سیکل قاعدگی ضخیم شوند تا برای بارداری آماده شوند. به نظر می رسد این هورمون ها به رشد فیبروم ها نیز کمک می کنند.
فیبروم ها حاوی سلول های بیشتری هستند که استروژن و پروژسترون به آنها متصل می شوند تا سلول های عضلانی معمولی رحم. فیبروم ها پس از یائسگی به دلیل کاهش سطح هورمون ها، تمایل به کوچک شدن دارند.
- سایر عوامل رشد موادی که به بدن در حفظ بافت ها کمک می کنند، مانند فاکتور رشد شبه انسولین، ممکن است بر رشد فیبروم تأثیر بگذارد.
- ماتریکس خارج سلولی (ECM). این ماده باعث می شود که سلول ها مانند ملات بین آجرها به هم بچسبند. ECM در فیبروم ها افزایش یافته و آنها را فیبری می کند. ECM همچنین فاکتورهای رشد را ذخیره می کند و باعث تغییرات بیولوژیکی در خود سلول ها می شود.
- پزشکان معتقدند که فیبروم رحم ممکن است از یک سلول بنیادی در بافت عضلانی صاف رحم ایجاد شود. یک سلول واحد بارها و بارها تقسیم می شود. با گذشت زمان به توده ای سفت و لاستیکی متمایز از بافت مجاور تبدیل می شود.
الگوهای رشد فیبروم های رحمی متفاوت است. آنها ممکن است به آرامی یا سریع رشد کنند. یا ممکن است به همان اندازه بمانند. برخی از فیبروم ها از طریق جهش رشد می روند و برخی به خودی خود کوچک می شوند. فیبروم هایی که در دوران بارداری تشکیل می شوند، می توانند پس از بارداری کوچک شوند یا از بین بروند، زیرا رحم به اندازه معمول خود باز می گردد.
عوامل خطر
عوامل خطر کمی برای فیبروم رحم شناخته شده است، به جز اینکه فردی در سن باروری است. این شامل:
- مسابقه. همه افراد در سنین باروری که دختر به دنیا آمده اند ممکن است به فیبروم مبتلا شوند. اما سیاهپوستان بیشتر از سایر گروه‌های نژادی فیبروم دارند. سیاه پوستان در سنین پایین تری نسبت به سفیدپوستان فیبروم دارند. همچنین احتمال دارد فیبروم های بیشتر یا بزرگتر همراه با علائم بدتر نسبت به افراد سفید پوست داشته باشند.
- سابقه خانوادگی. اگر مادر یا خواهر شما فیبروم داشته باشد، شما در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن هستید.
- عوامل دیگر. شروع قاعدگی قبل از 10 سالگی؛ چاقی؛ کمبود ویتامین D؛ داشتن رژیم غذایی با گوشت قرمز بیشتر و سبزیجات سبز، میوه و لبنیات کمتر. و نوشیدن الکل، از جمله آبجو، خطر ابتلا به فیبروم را افزایش می دهد.
عوارض
دلایل بروز فیبروم : فیبروم های رحمی اغلب خطرناک نیستند. اما آنها می توانند باعث درد شوند و ممکن است منجر به عوارض شوند. اینها شامل افت گلبول های قرمز خون به نام کم خونی است. این وضعیت می تواند باعث خستگی ناشی از از دست دادن خون شدید شود. اگر در طول دوره قاعدگی خونریزی شدیدی داشته باشید، ممکن است پزشک به شما بگوید که مکمل آهن مصرف کنید تا از کم خونی پیشگیری کنید یا به آن کمک کنید. گاهی اوقات، فرد مبتلا به کم خونی به دلیل از دست دادن خون، نیاز به دریافت خون از اهداکننده دارد که به آن انتقال خون می‌گویند.
بارداری و فیبروم
اغلب، فیبروم ها در باردار شدن تداخلی ندارند. اما برخی از فیبروم ها – به ویژه نوع زیر مخاطی – می توانند باعث ناباروری یا از دست دادن بارداری شوند. فیبروم همچنین ممکن است خطر برخی از عوارض بارداری را افزایش دهد. این شامل:
- جداشدگی جفت، زمانی که اندامی که اکسیژن و مواد مغذی را به جنین می رساند، به نام جفت، از دیواره داخلی رحم جدا می شود.
- محدودیت رشد جنین، زمانی که نوزاد متولد نشده آنطور که انتظار می رود رشد نمی کند.
- زایمان زودرس، زمانی که نوزاد خیلی زود به دنیا می آید، قبل از هفته سی و هفتم بارداری. (منبع)
برای مطلب مرتبط به این مقاله سری بزنید