دلایل بروز آنورکسیا : علت دقیق بی اشتهایی ناشناخته است. مانند بسیاری از بیماری ها، احتمالاً ترکیبی از عوامل بیولوژیکی، روانی و محیطی است.
- بیولوژیکی. اگرچه هنوز مشخص نیست که کدام ژن ها درگیر هستند، اما ممکن است تغییرات ژنتیکی وجود داشته باشد که برخی افراد را در معرض خطر ابتلا به بی اشتهایی قرار دهد. برخی از افراد ممکن است تمایل ژنتیکی به سمت کمال گرایی، حساسیت و پشتکار داشته باشند – همه صفات مرتبط با بی اشتهایی.
- روانشناسی. برخی از افراد مبتلا به بی اشتهایی ممکن است ویژگی های شخصیتی وسواسی داشته باشند که باعث می شود با وجود گرسنگی به رژیم های سخت پایبند باشند و غذا را کنار بگذارند. آنها ممکن است تمایل شدیدی به کمال گرایی داشته باشند، که باعث می شود فکر کنند
- هرگز به اندازه کافی لاغر نیستند. و ممکن است سطح بالایی از اضطراب داشته باشند و برای کاهش آن به خوردن محدود بپردازند.
- محیطی. فرهنگ مدرن غربی بر لاغری تاکید دارد. موفقیت و ارزش اغلب با لاغر بودن برابر است. فشار همسالان ممکن است به میل به لاغر شدن، به ویژه در بین دختران جوان کمک کند.
عوامل خطر
دلایل بروز آنورکسیا : بی اشتهایی در دختران و زنان شایع تر است. با این حال، پسران و مردان به طور فزاینده ای دچار اختلالات خوردن شده اند که احتمالاً به فشارهای اجتماعی فزاینده مربوط می شود. بی اشتهایی نیز در بین نوجوانان شایع تر است. با این حال، افراد در هر سنی می توانند به این اختلال خوردن مبتلا شوند، اگرچه در افراد بالای 40 سال نادر است. نوجوانان ممکن است به دلیل تمام تغییراتی که بدن آنها در دوران بلوغ متحمل می شود، بیشتر در معرض خطر باشند. آنها همچنین ممکن است با افزایش فشار همسالان مواجه شوند و نسبت به انتقاد یا حتی اظهارنظرهای غیر معمول در مورد وزن یا شکل بدن حساس تر باشند.
عوامل خاصی خطر بی اشتهایی را افزایش می دهند، از جمله:
- ژنتیک تغییرات در ژن های خاص ممکن است افراد خاصی را در معرض خطر بی اشتهایی قرار دهد. کسانی که یکی از بستگان درجه یک – والدین، خواهر و برادر یا فرزندشان – که به این اختلال مبتلا هستند، در معرض خطر بسیار بیشتری برای بی اشتهایی هستند.
- رژیم گرفتن و گرسنگی. رژیم غذایی یک عامل خطر برای ابتلا به اختلال خوردن است. شواهد قوی وجود دارد که بسیاری از علائم بی اشتهایی در واقع علائم گرسنگی هستند. گرسنگی بر مغز تأثیر می گذارد و بر تغییرات خلقی، سفتی در تفکر، اضطراب و کاهش اشتها تأثیر می گذارد.
- گرسنگی و کاهش وزن ممکن است نحوه عملکرد مغز را در افراد آسیب پذیر تغییر دهد، که ممکن است رفتارهای محدود کننده غذایی را تداوم بخشد و بازگشت به عادات غذایی عادی را دشوار کند.
- انتقال ها چه مدرسه، خانه یا شغل جدید. قطع رابطه؛ یا مرگ یا بیماری یکی از عزیزان، تغییر می تواند استرس عاطفی ایجاد کند و خطر بی اشتهایی را افزایش دهد. (منبع)
برای مطلب مرتبط به این مقاله سری بزنید